Stilte!
Op die ochtend zie ik dat veel mensen met mij de trein nemen. In m'n coupe zit een handjevol volwassenen. De rest is jeugd van ongeveer dertien jaar oud. Het is 9.20 en de volumeknop is al flink op sterkte. Ik wil graag verder lezen in m'n Deense triller. Helaas, dat gaat 'm niet worden. Het meisje tegenover me zegt dat ze haar brood nu kan weggooien. Ook de stroopwafel beland in de prullenbak. Ze opent haar tas en ik zie drie familiezakken chips. Nog geen tien minuten later ruikt de coupe naar chips. Net zoals m'n overbuurmeisje hebben andere klasgenoten hun chips en ijsthee gepakt. Het geluid zwelt aan, er wordt geroepen, geboerd, gegild. Een meisje valt op haar rug in het gangpad. Ik voel een hoofdpijn opkomen, m'n boek heb ik al lang in m'n tas gestopt. En dan wordt er een radio aangezet en hoor ik harde muziek. De welbekende druppel. Ik roep, mag die radio uit? Jullie zitten hier niet alleen, dit is niet normaal. Voordat ik Amsterdam C.S bereik, sta ik al bij de treindeur. Als ik uitgestapt ben, zie ik de groep in de verte staan met hun begeleider. Deze man zag ik ook in de coupe, realiseer ik me. Hij vindt het blijkbaar wel normaal dat zijn pupillen zich zo gedragen. Hij heeft geen enkele keer gecorrigeerd. Als hij dit acceptabel vindt, wat moet er dan bij hem gebeuren voordat zijn grens bereikt is?, vraag ik me af. Ik huiver.
Weer thuis rangschik ik brillen en haal ik er eentje uit elkaar. Het geeft rust en dat is precies wat ik op dit moment nodig heb.
190
191
192
193
194
195
Geen opmerkingen:
Een reactie posten