365 dagen project week 47

Tante Suus 1

Tante Suus zit in m'n hoofd. Een knappe lange vrouw geboren begin jaren vijftig. Ze groeit op in een statig herenhuis in 's Gravenhage. Tante Suus is er eentje van vier. Ze is de jongste telg en heeft nog drie broers. Haar vader zit in zaken, haar moeder bestiert (schitterend woord) het huishouden en de bediening. Het leven is goed voor Suus (Susanna). Ze leert makkelijk en is redelijk populair onder leeftijdgenoten. Zo af en toe is er al een fuif waar ze graag naar toe gaat. En daar ontmoet ze  Marnix, een jongen waar ze maar geen hoogte van kan krijgen. Op de achtergrond aanwezig, altijd een beetje mysterieus. Samen met haar familie heeft Suus verleden jaar een grote buitenlandse reis gemaakt. Ze gingen op safari. Een geweldige ervaring waar ze nog vaak aan denkt. Met een foto uit een tijdschrift sla ik aan het fantaseren. Verhalen komen uit het niet. De kleuren spreken me zo aan en daarom knip ik haar uit. Een lege giro-envelop plaats ik achter haar om te zien wat de kleur en de vorm hiervan met haar doet. De jongeman tekende ik eerder en geeft het beeld iets ongemakkelijks. De zebra's kijken mee over haar schouder. Bij een zebra knip ik het hoofd af. Met een beetje fantasie zie ik dat het lichaam van deze zebra (nek en hoofd) afgemaakt wordt door de corsage. De achtergrond is een foto van uitvergrote dauwdruppels in een spinnenweb. Qua kleur en vorm past dit goed in het beeld. Dit is het begin van een werk dat ik naar m'n eigen hand wil zetten. Ik ben van plan gemengde technieken te gaan gebruiken. Volgende week meer.

210

211

212

213

214

215

216

365 dagen project week 46

Inspiratie 2

In week 41 heb ik hier over geschreven. Het ontwerpen lukt bij mij als ik veel verschillende dingen doe die me inspiratie kunnen geven. Een expositie zoals deze, van goede amateurschilders, wil ik dan ook niet missen. Mensen die het geluk hebben in deze ruimte gratis te exposeren. Er hangt veel verschillend werk. Hierdoor blijf ik langer geboeid door de mogelijkheden die ik zie. Vooral het werk met het zwart/wit meisje intrigeert me. Ik zie hoe goed dat samen gaat, zwart/wit, enigszins gestyleerd, en een geschilderde realistische achtergrond. Het is interessant een atelier te bekijken. Hoe werkt iemand, wat zie ik voor studiemateriaal, welke schetsen liggen er? Allemaal stukjes die samen een eindproduct kunnen maken.

Evengoed ben ik dagelijks, in m'n hoofd of als krabbel, tekening of schetsje bezig met m'n brillenproject. Toch wil ik dit ook laten zien omdat het maken van iets ook te maken heeft met goed kijken naar... 

203

204

205

206

207

208

209

365 dagen project week 45

Monoprint

Ik had natuurlijk een bril uit elkaar gepeuterd. Een bril door iemand ingeleverd bij de opticien. Kon ze haar boek niet meer lezen, kookte de soep over, of was ze HET zat? Ging ze van ze huptralala naar de brillenman omdat het tijd was en dacht ze kom, ik doe m'n fijne bloemetjesjurk aan, verf m'n lippen rood, dan ben ik straks weer  als nieuw. Een montuur, twee pootjes, een paar glazen, twee neusvleugels en wat schroefjes, thats all. Van de bril heb ik willekeurige stukken uitgeknipt. Deze blijven bij het afdrukken wit. Ik druk het af in zwart/wit en kleur. Ook leg ik twee afbeeldingen over elkaar en druk het opnieuw af. Een combinatie van kleuren en vormen dat heel goed samen gaat. 

196

197

198

199

200

201

202

365 dagen project week 44

Stilte!

Op die ochtend zie ik dat veel mensen met mij de trein nemen. In m'n coupe zit een handjevol volwassenen. De rest is jeugd van ongeveer dertien jaar oud. Het is 9.20 en de volumeknop is al flink op sterkte. Ik wil graag verder lezen in m'n Deense triller. Helaas, dat gaat 'm niet worden. Het meisje tegenover me zegt dat ze haar brood nu kan weggooien. Ook de stroopwafel beland in de prullenbak. Ze opent haar tas en ik zie drie familiezakken chips. Nog geen tien minuten later ruikt de coupe naar chips. Net zoals m'n overbuurmeisje hebben andere klasgenoten hun chips en ijsthee gepakt. Het geluid zwelt aan, er wordt geroepen, geboerd, gegild. Een meisje valt op haar rug in het gangpad. Ik voel een hoofdpijn opkomen, m'n boek heb ik al lang in m'n tas gestopt. En dan wordt er een radio aangezet en hoor ik harde muziek. De welbekende druppel. Ik roep, mag die radio uit? Jullie zitten hier niet alleen, dit is niet normaal. Voordat ik Amsterdam C.S bereik, sta ik al bij de treindeur. Als ik uitgestapt ben, zie ik de groep in de verte staan met hun begeleider. Deze man zag ik ook in de coupe, realiseer ik me. Hij vindt het blijkbaar wel normaal dat zijn pupillen zich zo gedragen. Hij heeft geen enkele keer gecorrigeerd. Als hij dit acceptabel vindt, wat moet er dan bij hem gebeuren voordat zijn grens bereikt is?, vraag ik me af. Ik huiver.

Weer thuis rangschik ik brillen en haal ik er eentje uit elkaar. Het geeft rust en dat is precies wat ik op dit moment nodig heb.

190

191

192

193

194

195