Portret tekenen
Drie jaar geleden werd ik gebeld door een docent van de Academie. Hij vroeg of ik er wat voor voelde rechtbanktekeningen te maken voor een Dagblad. Jee, dacht ik, daar vraag je me wat. Kan ik dat? Hoe doe ik dat, kortom wat houdt het maken van een rechtbanktekening in?
De tekening en verslag worden geplaatst in een krant... Ze worden altijd volgens een bepaalde code gemaakt. De verdachte zie je van de zijkant (en profiel). Daarnaast speelt tijd een belangrijke rol. Hoeveel tijd heb ik voor het maken van een tekening? En dan nog, wie laat ik zien en wat niet? Wat vind ik zelf belangrijk in een tekening?
Oefenen dus. Oefenen in het maken van portretten. En dat doe ik regelmatig. De oefeningen die ik maak zijn van willekeurige mensen, GEEN verdachten dus. Het kan maar duidelijk zijn. Allemaal naar levend model. Dat gaat ongeveer zo. Ik ga naar een locatie waar veel mensen zijn en neem een schetsboekje, potlood en gummetje mee. Ze weten dat ik kom. Is wel grappig hoor, ik zie ze kijken, oh ze is er weer. Vervolgens kies ik een willekeurig slachtoffer en probeer daar in de buurt te gaan zitten om hem/haar te tekenen. Mensen zijn vaak ijdel, nog even een kam door het haar. Zit m'n haar goed word me gevraagd? Uit-ste-kend. Niets meer aan doen.
En zo ontstaan er veel portretten, ook van mensen met brillen.
063
064
065
066
067
068
069
Geen opmerkingen:
Een reactie posten