Opnieuw beginnen.
Niet met dit project hoor. Een kritische vraag (docent van de Academie) over m'n werk zorgde er voor dat ik in de war raakte. Ben ik alert bezig, is het afdoende of is het te makkelijk. Heb ik alles er uit gehaald of heb ik het er maar bij gelaten. Thuis werd ook al eens een kritische noot gelanceerd, gelikt zooitje Joke, waar ben je mee bezig? Wat is het dan fijn dat je mensen hebt leren kennen die ook bezig zijn met een 365 dagen project. Ik voel me door de reacties van hen gesteund en kwam er achter dat vragen over eigen werk, wat al lang niet meer amateuristisch is omdat ik daar geen genoegen meer mee neem, meer mensen bezig houdt. Op de Academie heb ik geleerd hoe belangrijk schouwen is. Kijken naar je eigen werk, zien wat er is en of hetgeen jij wilt laten zien ook overkomt op je doek. Zomaar een paar zaken die dan aan de orde komen. Dus kritiek ontvangen ben ik gewend, vind ik ook prima omdat dit me opnieuw alert doet kijken. Hier ben ik de fout ingegaan. Elke week iets laten zien dat af is hoeft natuurlijk niet. Over al m'n ander werk doe ik langer. Mezelf de tijd geven iets te ontwikkelen en merken dat ik vast kom te zitten, werkt bij me. Het proces naar een eindresultaat is veel interessanter dan het eindproduct. In het eindproduct komt alles samen en heb ik het werkproces afgesloten. Het moet echter wel een goed product zijn. Klopt het niet, voel ik dat. En dat is volgens mij het hele eieren eten. Uit het hoofd, in het hart zoals wel eens gezegd wordt. Ik wil jullie m'n werkplek, niet de tekentafel hoor, veel te klein, laten zien. Vond ik wel leuk na al die fijne reacties. In deze week viel de honderdste dag van m'n project. Als herinnering heb ik voor mezelf een klein boekje gemaakt. De rommel op tafel laat goed de warboel zien die in m'n hoofd zat. Dus vanaf morgen opnieuw beginnen en dat is goed. Fijne zondag.
098
099
100
101
102
103
104
Geen opmerkingen:
Een reactie posten